Doorgaan naar hoofdcontent

Missiezondag: Getuigen van Barmhartigheid

Vandaag, 23 oktober 2016, is Wereldmissiezondag. Wij zijn Missiezusters, dus dit is voor ons altijd een bijzondere dag. Maar... wat is missie eigenlijk?
Nog niet zolang geleden kreeg ik een reactie: "Dat missie vind ik helemaal niets, evangeliseren is wat echt belangrijk is".
Uiterst interessant! Want missie is: Gods liefde zichtbaar maken in de wereld. Getuige zijn van Gods liefde, dus, getuige zijn van Gods barmhartigheid.
"Evangelie", zo worden de vier boeken in de Bijbel genoemd die over het leven van Jezus gaan. Ze staan in het Nieuwe Testament. Het betekent letterlijk 'vreugdevolle boodschap'. Evangelisatie wil zeggen: die vreugdevolle boodschap uitdragen. Wat dus ook wil zeggen: Gods liefde zichtbaar maken in de wereld, getuige zijn van Gods barmhartigheid.

Nou bedoelde degene die dit zei wel wat anders. Missie werd gezien als naar andere, verre landen gaan. Alleen dat! Dat is lang de betekenis achter het woord missie geweest: missionaris was je als je naar verre landen ging om daar over God te vertellen, en de mensen te helpen.


Wij zijn Missiezusters. De zusters die naar andere landen gaan of zijn gegaan zijn dus missionaris, maar de zusters die in hun eigen land wonen en werken zijn ook missionaris. De zusters die lesgeven of als arts werken of sociaal werkster zijn of in de verzorging werken zijn net zo goed missionaris als de zusters die in de keuken of de bakkerij werken, of in de groentetuin. De zusters die actief naar buiten toe werken zijn missionaris, maar de zusters die bedlegerig zijn óók.

Want een missionaris zijn wil zeggen: getuigen van Gods Barmhartigheid. En dat in je eigen leven in daden omzetten, en desnoods ook met woorden uitleggen...

Het is vreemd dat de boodschap van Paus Franciscus voor Wereldmissiezondag 2016 zo moeilijk te vinden is. Hij heeft hem in mei al geschreven, met Pinksteren, en in allerlei talen is hij heel makkelijk te vinden. Maar op rkdocumenten.nl vond ik het niet.
Gelukkig heeft Missio het vertaald, en ook op hun site een link geplaatst. Hier kunt u de volledige tekst dus vinden. Het is de 90e Wereldmissiedag, het was paus Pius XI die in 1926 op het idee kwam er een wereldwijde dag van te maken! En dat was een goed idee, want de kerk, dat is een wereldkerk. We zijn wereldwijd verbonden. En als wij, ieder individueel, getuigen van Barmhartigheid zijn, dan kunnen we ook, als we maar met genoeg zijn, de wereld wel degelijk tot een betere plek maken. Een barmhartige plek. Grote dingen moeten klein beginnen. Gewoon, bij ons, bij u, bij mij.
Poster wereldmissiedag 2016

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat